http://sxoleio12.wordpress.com/
Το “12ο” είναι ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος και χώρος ελεύθερης μάθησης στη Θεσσαλονίκη. Λειτουργεί με ανοιχτές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
Στόχος του κοινωνικού χώρου είναι να σπάσει τον ολοκληρωτισμό των ρόλων μέσα από την κοινωνικοποίηση των εμπειριών και την ανταλλαγή της γνώσης.
Γινόμαστε και δάσκαλοι και μαθητές έξω από το πλαίσιο του επαγγελματισμού και του κέρδους όπως αυτό ορίζεται μέσα από την εμπορική συναλλαγή.
Κέρδος μας είναι η ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση και η ελεύθερη ανταλλαγή της.
Κάθε Τετάρτη στις 19:00 πραγματοποιείται ανοιχτή διαχειριστική συνέλευση.
Κάλεσμα για τη δημιουργία προγράμματος δραστηριοτήτων: Τρίτη, 28/9 στις 19:00! Για όσους ενδιαφέρονται να προσφέρουν κάποια γνώση και για όσους ενδιαφέρονται να γνωρίσουν κάτι!
(λίγα λόγια σε λίγο, έπεσε δουλειά)
(…«σε λίγο»… ο οργασμός της συνέπειας είμαι! ας είναι, θα μου δωθεί η ευκαιρία στο μέλλον..)
Tricky Wisdom 
denyal για να βοηθησω καπως…
εδω αναφερετε ακριβως η ιδεα της πρωτοβουλιας
μπηκα τυχαια στο μπλοκ σου και επεσε το ματι μου στην πρωτοβουλια του 12ου σχολειου.
Πολυ καλη η προσπαθεια!Σαν γονιος θα ελεγα οτι τετοιες πρωτοβουλιες μαλλον θα πρεπει να τις ξεκινησουμε και στα σχολεια των παιδιων μας που ηδη λειτουργουν.Μ’αυτον τον τροπο θα μπορεσουμε να κρατησουμε τις ιδιωτικες εταιρειες εξω απ’τα σχολεια και ταυτοχρονα να κρατησουμε ζωντανο το κοινωνικο προσωπο του «δημοσιου» σχολειου.
ωραιο μπλοκ εχεις 🙂
Ευχαριστώ mitera! Διαβάζω πάντα τα σχόλια σου στους ΣΧΣ 🙂
Έτσι είναι όπως το λες. Θεωρώ πως η παιδεία, κίνημα-ξεκίνημα, πρέπει να’ναι πρώτη μακράν προτεραιότητα, στο χρόνο και ενέργεια που δίνουμε.
Κι εννοείται στα κρατικά σχολεία. Δε θα περιμένουμε τα ελευθεριακά σχολεία, αλίμονο. Θυμάμαι όταν ήμουν μαθητής β’ Λυκείου, στις καταλήψεις επί Αρσένη, το μεγάλο μου παράπονο (τότε το συνειδητοποίησα πόσο πολύ συμβαίνει) ήταν οι απουσία των γονιών. Αν είναι δυνατόν να μην ενδιαφέρονται σε τι σχολείο πηγαίνουν τα παιδιά τους. Ελάχιστη ως μηδενική παρουσία και συμμετοχή. Οι γονείς θα μπορούσαν να τα αλλάξουν όλα άμεσα, λίγο μόνο να προσπαθούσαν, θα ερχόντουσαν οι κάτω πάνω.
Ανέχονται (ανακουφισμένοι; ) να παρκάρουν τα παιδιά τους οπουδήποτε και συγχρόνως να πληρώνουν άπειρα χρήματα σε ξένες γλώσσες και λοιπά φροντιστήρια…
Αμέσως μετά παίρνει το μπαλάκι τους καθηγητές, οι οποίοι όμως έχουν σαφώς μεγαλύτερες οριοθετήσεις στο τι μπορούν να κάνουν, όπως επίσης δεν μπορεί να εξισωθεί η σχέση τους με αυτή γονιού-παιδιού. Ούτε το αυτονόητο ενδιαφέρον ρε γαμώτο. Παιδί σου είναι, τι διάολο!
νασαι καλα denyal 🙂
Οι ευθυνες ειναι μεγαλες στους γονεις αλλα και στους εκπαιδευτικους!
Θα σου πω μονο οτι οπου οι γονεις θελησαν,εφεραν πραγματικα τα πανω κατω!Αλλα παντα οταν και οι εκπαιδευτικοι ξεπερασαν τις οριοθετησεις τους!
Ο αγωνας πρεπει να ειναι κοινος,η αιωνια διαμαχη γονιων-εκπαιδευτικων, ειναι αυτη που πολλες φορες εμποδιζει το θεμιτο αποτελεσμα!
Τώρα είδα ότι έχεις ανάρτηση για το Σχολειο.Και μάλιστα εντελώς τυχαία 😉
πολυ καλή κίνηση!
Είμαι παιδί ωραίο το μπλογκ σας αλλά μου αρέσει πάρα πολύ το γυμνάσιο στο οποίο πάω όλοι οι καθηγητές βοηθάνε τα παιδιά. Καταλαβαίνουμε όλα τα μαθήματα και οι περισσότεροι έχουμε πολύ καλούς βαθμούς!! Πηγαίνω φροντιστήριο στα αγγλικά και δεν είναι έτσι όπως λέτε πάω σε σχετικά μικρή τάξη στο φροντιστήριο και μπήκα στους προχωρημένους χωρίς πολύ διάβασμα πήρα 19 στο τρίμηνο!! Η αλήθεια είναι πως είσται κάπως απόλυτος σχετικά με το θέμα των φροντιστηρίων!!